Lato ach to ty.
Gdy nad chodzi nowy dzień, budzi się do życia, jeszcze wieczorna mgła nie opadła a promyki słońca przedzierają się niczym samotny żeglarz przez ocean spokoju. Żyć w zgodzie, w spokoju bez niepokojów i trudów życia czy bylibyśmy szczęśliwi? Zapewne szukalibyśmy dalej czegoś nowego, nowych doświadczeń nowego sposobu ukojenia duszy.Lato tak piękna pora roku, wstaje i wiem czuję to dlaczego warto żyć, cieszyć się każdą chwilą. To ona, cisza jakże upragniony moment, wszyscy jeszcze śpią lecz nie natura, w oddali słychać tylko psa który daje o sobie znać, że jest i lepiej aby nikt z nim nie zadzierał.
Zatrzymuję się nasłuchuję, uwielbiam ten moment gdy śpiew ptaków budzi z nocnego snu. Idę boso przed siebie, rosa oblepia me stopy a trawa delikatnie łaskocze jak najmilszy na świecie dywan. Takie to zwyczajne pospolite ale cudowne. Lato, chylisz się ku końcowi może dlatego tak cię doceniam. Umyka jak sen po nocy, nim się spostrzeżemy dzień stanie się krótki i smutny, a pozostaną nam wtedy tylko wspomnienia chwil letnich. Korzystajmy z momentów tak pięknych i wyjątkowych, miejmy odwagę docenić dary natury. Ach leżeć na polanie leśnej, wokół otaczający mnie las, słyszę szum wiatru łaskoczący delikatnie listki drzew, trawy kołyszą się w jednym rytmie. Zamykam oczy, aby je po chwili znowu otworzyć, czy ja śnię, spojrzeć w niebo...widzę Cie.. wspominam i myślę często... Tak to moja arkadia tak ją widzę, chmury nad głowa niczym statki fruną gdzieś by zniknąć, trel ptaków w oddali, tam jest moje miejsce, moje serce nie w miejskiej dżungli i kiedyś tam powrócę niczym strudzony podróżnik po dalekiej wyprawie życia. Czekaj na mnie...powrócę gdy nadejdzie pora.
Wspomnienia piękne i wzruszające, każdy powinien mieć takie miejsce w swych myślach gdzie ukojenie przychodzi wręcz samo i pcha nas po więcej, zatrzymajmy się czasem, odnajdźmy spokój i smak prawdziwego życia.
0 komentarze: